Bożena Małek:

absolwentka Studium Pielęgniarstwa Psychiatrycznego, polityki społecznej na Uniwersytecie Warszawskim oraz Szkoły Trenerów Komunikacji Opartej na Empatii przy Dojrzewalni Róż w Warszawie. Bożena od ponad trzech dekad wspiera innych w rozwoju, realizując swoje pasje. Jest niestrudzoną tropicielką pozdrowień ze wszechświata, dokumentalistką codzien-ności, autorką dwóch niszowych blogów i strony na FB Fotocoaching Duszy. To miłośniczka muzyki i fotografii. Fanatyczka rozmowy jako podstawy kontaktu. Należy do  grupy  fotogra-ficznej Spułaf, z którą uczestniczyła w dwóch wystawach zbiorowych: Puławy (nie) obiektywnie (2022 r.)  oraz Tutejsi (2023 r.) w Puławskim Ośrodku Kultury Dom Chemika.

Swoje prace prezentowała na II Puławskim Biennale Fotografii (2022 r.), oraz indywidualnych wystawach:

Na pograniczu światów (2023 r.) w Galerii Pod Aniołem Marty Sokół
Kierunki w Centrum Kultury w Lublinie (2024 r.)

Jej fotografie zdobią ściany restauracji Theo w Kazimierzu Dolnym.

Wykonywane zdjęcia łączy w cykle, takie jak.: The west is the best, Jaka piękna codzienność!, Przez auta szybę nieczystą, Na peryferiach, Moje Mroki, Out of time.

Pomysłodawczyni Galerii Pod Starą Wiśnią.

Autorka o sobie:

Bywam poetką i niestrudzoną dokumentalistką codzienności, ale to fotografia stała się ostatnimi czasy moim czułym dopełnieniem i sposobem na ujawnianie połączeń pomiędzy światami. Podręcznym środkiem wyrazu i wizualnym zapisem emocji w zderzeniu z rze-czywistością. Fotografowanie jest dla mnie stanem skupienia, zatrzymaniem, intymnym dziennikiem. Innym razem bywa przyjemną gonitwą za światłem i cieniem. Ułudą. Wytchnieniem. Sensem. Chwilą zatrzymaną pod powiekami. Ten stan wymaga przekraczania strefy komfortu, ale warto, by poczuć ową „nieznośną lekkość bytu”. To wciąż zadziwiający sposób na odkrywanie szczelin, przez które sączy się piękno ale też brzydota tego świata. Niepokój. Krzyk. Euforia. Przepływ. Podszepty duszy. Skomlenie. Ekspresja dialogu. Tajemnica.

Mieszkam w szczególnym miejscu, na styku dwóch województw: lubelskiego i mazo-wieckiego, gdzie silnie czuję energię „pomiędzy” i „poza czasem”. Na wystawie pre-zentowanej w Domu Kultury w Zwoleniu, dzielę się z Państwem Kierunkami, które zaczęłam dostrzegać w przestrzeni.  Okazały się one cennym orężem  i wskazówką w tym procesie.

To sensualna wewnętrzna podróż, w której nie ma zwycięzców i pokonanych. Bo każda emocja jest potrzebna i trzeba dać jej szansę wybrzmieć. Taki jest początek tej opowieści.