Grupa Dziecięca Folklorystyczno-Rytmiczna pod opieką Joanny Tęczy, instruktorki folkloru z Domu Kultury w Zwoleniu powitała wiosnę.
Hu ha zimo zła
Bardzo żeś nas umroziła
będziesz teroz się paliła i topiła
My tę zimę pożegnamy
a wiosenkę przywitajmy
Rózga bije, nie zabije
Rózga bije, nie zabije
/Chłopaki rózgami uderzają dziewczyny po nogach/
Oto przepis na odejście zimy… wg tradycji ludowych, do dziś kultywowany.
Zwyczaj topienia Marzanny przetrwał do naszych czasów. Od XIX wieku zmieniał się w zabawę z okazji powitania wiosny oraz obchodzonym przez dzieci i młodzież Dniem wagarowicza.
Dawniej jednak ten zwyczaj ludowy miał ścisły związek z przyrodą i płodnością ziemi. Obrzęd niszczenia Marzanny wyglądał podobnie w różnych regionach Polski. Kukła przedstawiająca Marzannę – boginię uśpionej natury, zimy i śmierci, wykonywana była najczęściej z suchej słomy pozostałej po zżęciu zboża, grochowin, czy słomy konopnej.
Po „pozbyciu się” Marzanny ze wsi – utopieniu czy spaleniu uroczyście wnoszono Dziewannę – zielone drzewko przynoszone z lasu czy zieloną gałązkę sosnową lub świerkową, zwane także Latkiem, Gaikiem lub Majem, symbolizującą wiosenny rozkwit natury, z jej obfitością i bujnością natury, ozdobioną wydmuszkami, wstążkami, papierowymi ozdobami, świecidełkami, kwiatami, czasem z lalką przymocowaną do wierzchołka.
Zwyczaj topienia czy palenia Marzanny to symbol odpędzania zimy, a wraz z tym następuje uwolnienie ducha roślinności, a szczególnie zboża oraz innych płodów ziemi.
Przypominamy go dziś, w pierwszy dzień wiosny – kalendarzowej, a także Międzynarodowy Dzień Lasów.
Edyta Nowicka